Bijzondere ontmoetingen in Iran

De eerste keer dat ik met Saffraan Reizen  naar Iran ging vertrok ik eerlijk gezegd  met nogal wat vooroordelen in de koffer... Vooral mijn idee ten aanzien van de Iraanse vrouwen was niet echt positief. Ik dacht vrouwen  aan te treffen die zwaar gebukt gingen onder de macho- en religieuze onderdrukking van het regime. Wat ik echter aantrof waren prachtige zelfbewuste dames die eerder gebukt gingen onder de zwaarte van hun make-up dan onder de regels van de zedenpolitie. In de veelbesproken serie ‘Onze man in Teheran’ had ik al een aantal moderne zelfbewuste dames voorbij zien komen.  Thomas Erdbrinks  eigen vrouw Newsha Tavakolian, de alom in de prijzen gevallen fotografe is daarbij één van de vele goede voorbeelden.  Maar dat was natuurlijk TV. Ik was reuze benieuwd wat ik zelf zou ervaren in Iran. In Teheran zag ik dat  een deel van de dames inderdaad gekleed ging  in ruim vallende zwarte gewaden, maar het merendeel vertoonde zich in moderne, vrolijk gekleurde kleding.  En ja, iedereen draagt een hoofddoek maar de wijze waarop toont een enorme creativiteit. De meest uiteenlopende kapsels komen voorbij, met stukjes rood of blauw haar, enorme lokken of kekke vlechtjes. En die hoofddoek hangt dan achteloos op een knot ergens op het achterhoofd. In de meer religieuze streken en steden dragen de dames hun haar keurig bedekt onder de chador. Maar wat alle dames, al dan niet religieus of traditioneel, gemeen hebben met elkaar is hun fiere uitstraling en hun zelfbewuste houding. Tijdens de reis was er ruim gelegenheid om in contact te komen met de Iraniërs . We werden regelmatig benaderd door enthousiaste en nieuwsgierige vrouwen die ons de meest uiteenlopende vragen stelden;  “Wat vind je van Iran?” en “Welke universiteit in Nederland is het beste, Wageningen of toch Leiden?” Toen we het mausoleum van de Perzische dichter Hafez bezochten werden we omringd door vrouwen die voor ons de gedichten van Hafez declameerden. Nippend aan glaasjes zoete thee en lurkend aan een waterpijp  wisselden we ideeën uit over  carrières, het huwelijk en over de Nederlandse man die in Iran erg populair blijkt. En uiteindelijk gingen we toen allemaal samen op de foto. Zodat zij, en ik zelf natuurlijk ook, thuis zouden kunnen vertellen over onze mooie ontmoeting. Ontmoetingen die mijn kijk op de Iraanse samenleving zeker hebben veranderd.