Martinique is een eiland en Frans overzees departement in de Caraïbische Zee, ongeveer 700 kilometer ten zuidoosten van de Dominicaanse Republiek. Het ligt ten zuiden van Dominica en ten noorden van Saint Lucia, en behoort tot de Bovenwindse Eilanden van de Kleine Antillen. Martinique telde tijdens de laatste census 400.535 (2010) inwoners.
Martinique heeft resten tropisch regenwoud, nevelwoud beschermd in het natuurreservaat van Martinique met plantensoorten als Heliconia caribaea en Philodendron giganteum.
De fauna van Martinique kenmerkt zich door endemische soorten als de vogel martiniquetroepiaal. Reptielen als de groene leguaan en anolissen als Anolis roquet. De lanspuntslang is vanwege zijn giftigheid een bedreiging voor wandelaars. De uitgestorven Martinique amazone was waarschijnlijk te vergelijken met de keizeramazone van Dominica.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Aanvankelijk werd Martinique bevolkt door indianen. Columbus ontdekte Martinique op 15 juni 1502. In 1635 landden Franse kolonisten op het eiland. Ze roeiden de aanwezige indianen uit, stichtten het eerste stadje (Saint-Pierre) en introduceerden het verbouwen van suikerriet.
Als gevolg van oorlogen en verdragen ging Martinique in de 16e en 17e eeuw meerdere keren van Franse in Britse handen over. Martinique werd herhaaldelijk door de Engelsen bezet: eenmaal tijdens de Zevenjarige Oorlog en tweemaal tijdens de napoleontische oorlogen. In de periode 1794–1815 heerste Engeland vrijwel continu over het eiland, totdat het met Frankrijk teruggeruild werd aan het einde van deze oorlogen.
In 1674 deed de Nederlandse zeevaarder Michiel de Ruyter tijdens de Hollandse Oorlog een vergeefse poging het eiland, dat op dat moment in Franse handen was, te overvallen met een vloot van achtenveertig schepen en drieduizend soldaten.
In de 17e eeuw zochten vele Hugenoten uit Frankrijk een nieuw bestaan in de Franse Antillen, onder meer op Martinique, waar zij een ruimere godsdienstvrijheid hoopten te kunnen genieten. Tot aan het Edict van Fontainebleau (1685) werden zij er ongemoeid gelaten. Vanaf september 1686 tot begin 1688 werden onder het bewind van koning Lodewijk XIV echter ook hugenoten uit Frankrijk naar het eiland gedeporteerd die weigerden zich opnieuw tot het katholieke geloof te bekeren. Vele Hugenoten in Frankrijk die aan deze deportatie wilden ontkomen vluchtten toen naar naburige meer protestantse landen zoals Engeland, Nederland, Zwitserland, Noorwegen, Denemarken en Pruisen.
Vanaf 1816 behoort het eiland definitief tot Frankrijk.
Bij een uitbarsting van de Mont Pelée op 8 mei 1902 verzwolgen gloedwolken de toenmalige hoofdstad Saint-Pierre en kwamen vrijwel alle inwoners van de stad en de directe omgeving - zo'n 30.000 mensen - om, op twee na.
Op 19 maart 1946 werd Martinique een overzees departement. Op 10 januari 2010 verwierp de bevolking bij referendum een voorstel tot meer autonomie, gedaan door de Franse regering.
Bron Wikipedia
https://nl.wikipedia.org/wiki/Martinique
