Puerto Rico, formeel een unincorporated territory van de Verenigde Staten, is gelegen in het oostelijk deel van de Caribische Zee. Het maakt deel uit van de Grote Antillen, en ligt oostelijk van de Dominicaanse Republiek, en ten westen van de Maagdeneilanden.
De oorspronkelijke bewoners, de Taíno's noemden het eiland Borinquén wat Land van de dappere leider betekent. Toen Christoffel Columbus het eiland in 1493 ontdekte noemde hij het San Juan Bautista, naar Johannes de Doper. De hoofdstad kreeg de naam Ciudad de Puerto Rico dat Stad van de rijke haven betekent. Na verloop van tijd gingen schippers het hele eiland Puerto Rico noemen. Om verwarring te voorkomen werd de hoofdstad steeds vaker Puerto Rico de Puerto Rico genoemd en kreeg het later de naam San Juan, naar Johannes de Doper.
De bewoners heten Puerto Ricanen of Porto Ricanen, in het Spaans Portorriqueños, ook wel Puertorriqueños.
Spaanse tijd[bewerken | brontekst bewerken]
Het Kasteel San Felipe del Morro beschermde de hoofdstad en gaf het de bijnaam Gibraltar van het westen.
Na de komst van Columbus werd het eiland onderdeel van het Spaanse Rijk en zou dat vier eeuwen blijven. Juan Ponce de León werd de eerste gouverneur. De ommuurde hoofdstad werd versterkt met het Kasteel San Felipe del Morro waardoor de stad onneembaar werd. Het eiland werd een belangrijk steunpunt voor de Spanjaarden voor de kolonisering van Amerika.
De hoofdstad werd in 1595 aangevallen door Francis Drake als onderdeel van de Spaans-Engelse Oorlog. De stad zou de aanval doorstaan maar in 1625 was het weer raak toen een Nederlandse vloot onder leiding van Boudewijn Hendricksz de stad aanviel. Spanje en Nederland vochten toen namelijk de Tachtigjarige Oorlog uit. Deze keer werd de stad zwaar gebombardeerd maar wist wederom stand te houden. In 1797 vielen de Britten het eiland weer binnen onder leiding van Ralph Abercromby maar ook zij trokken zich weer terug.
Intussen was een groot deel van de Taínobevolking overleden door ziektes die de Europeanen hadden meegebracht. Een deel van de overgebleven Taíno werden tot slavernij gedwongen om op suikerplantages te werken, ondanks dat dit volgens de koloniale wetgeving (de Leyes de Burgos) niet toegestaan was. Vanaf de 18e eeuw kwamen er koffieplantages maar na verloop van tijd bleek dit minder rendabel. Ook kwamen er tabakplantages. In de negentiende eeuw wisten steeds meer Spaanse koloniën zichzelf onafhankelijk te verklaren. Op Puerto Rico ontstonden gelijksoortige bewegingen maar op één opstand na (de Grito de Lares van 1868) waren deze niet gewelddadig. In 1897 kreeg het eiland zelfbestuur van Spanje.
Bron Wikipedia
https://nl.wikipedia.org/wiki/Puerto_Rico
